Michelle van de Kamp, zang

Michelle raakte toen zij klein was geïnspireerd door Elvis Presley en dat ontwikkelde zich naar de Blues. Het eerste concert dat ze bezocht was dan ook van Cuby and the Blizzards en zo is haar muzieksmaak tot stand gekomen. Blues is iets wat in je zit en op die manier kan Michelle zich uitten.
Met deze muziek hoopt ze jongeren ook weer kennis te laten maken met oude covers die wij als band spelen.
Zoals Johan Derksen het zo mooi citeert. (Blues is je hart dat huilt) zo ervaart Michelle het ook. Je hoeft het niet uit te leggen maar er alleen naar te luisteren.

Han van der Wurff, gitaar

In de 2e klas middelbare school wordt Han met het bluesvirus besmet als zijn muziekdocent 'Hoochie Coochie Man' van Muddy Waters opzet. Han heeft 3 jaar klassiek gitaarles, maar het bluesvirus is sterker. Zijn 1e elektrische gitaar, een mooie rode Granada, een Gibson ES335 kopie, koopt hij in 1979 bij muziekhandel Herman "pappie loop toch niet zo snel" van Keeken in Hilversum.
De 1ste bandjes ontstaan op school, waar Han vooral slaggitaar speelt. Zijn latere bands richten zich op bluesmuziek met deels eigen geschreven blueswerk.
In 1997 zet Han zijn Ibanez AS-200 (1981 - Scofield) gitaar met Fender 75 buizen versterker in het bezemhok om hem er pas in 2013 weer uit te halen.
Bij SVP Aaltjespop in Harderwijk pakt hij in 2015 zijn 1e liefde "Blues" weer op. Voor Han telt vooral het totaal geluid van de band: de muziek. De muzikanten zijn slechts de ingrediënten, die elkaar nodig hebben om gezamenlijk iets tot stand te brengen, wat de luisteraar hopelijk raakt!
Zoals Johan Cruijff het ooit zei: "Alleen kun je niks, je moet het samen doen".

Nico Huffels, bas

Nico is een dagje ouder. Zijn eerste optreden met gitaar was op een klassenavond middelbare school. Daarna is hij gelijk een bandje begonnen (Happy Shades) zonder echte basgitaar. Shadow nummers en Indo muziek. Veel talentenjachten gedaan met prijzen maar nooit doorgebroken.
Zijn volgende band was 'The Blizzards' (nee, niet die!) met eigen fanclub in Zeist begin 60-er jaren. Populaire band met Ventures en Helen Shapiro nummers.
In 1965 werd hij gevraagd om wat jongens te helpen. Band 'The Destructors' (what's in a name) gestart met veel optredens tot in Duitsland. Daar speelde hij Sologitaar. De tijd van Stones, Beatles en Golden Earrings.
Vervolgens trad Nico in het huwelijk en kreeg hij kinderen en nam hij een rustperiode. Begin 70-er jaren in Lelystad pakte hij de draad weer op en maakte hij voorzichtig kennis met de Blues. Vervolgens is hij in 3 bands basgitarist geweest. Allerlei stijlen.
In 1995 heeft Nico in Amstelveen een echte Bluesband gevonden en was meteen verkocht! Daar speelde hij tot 2003. Het bloed kruipt echter en in 2013 kon hij weer aan de bak in BluesStep.
SInds 2021 speelt Nico in 2blu4u en heeft het reuze naar zijn zin!
Gear van Fender Bassman 10, H&H 100, Fender Bassman 50, SWR super redneck, Ashdown naar David Eden Nemesis. Basgitaar van eigen bouw naar Ibanez, Yamaha, Washburn, Ibanez, Gretsch, Fender Precision en nu Fender Jazz.

Ad Hazenberg, drums

Ad is vanaf zijn jonge jaren gefascineerd door alles wat te maken heeft met (akoestisch en elektronisch) slagwerk.
Op 17-jarige leeftijd had Ad zijn eerste serieuze band ervaring bij The Revels (big band). In de tijd is Ad via symfonische rock en rock muziek in de blues terecht gekomen.
Naast band ervaring bij o.a. Funky Blue Bastards (blues/funky blues), Leontien (blues/bluesrock) en RB-Collective (blues) heeft Ad ook projectmatig gewerkt met o.a. Geflipt (partyband), Jane Goulding (o.a. The All Star Band) en Janika (Rock-band). Bij 2blu4u is hij nu de man die op de drumkruk zit om een strakke groove in dienst van de band neer te zetten. Ad's lijfspreuk: Less is more!

Ron van Veen, toetsen

Als kind was hij gefascineerd door mensen die geluid maakte met instrumenten. Al snel bleek hij de taal van muziek te begrijpen.
Ron is op jonge leeftijd begonnen met klassieke pianolessen, maar vond dat na vijf jaar welletjes en stopte met het maken van muziek.
Op zijn zeventiende kocht hij een elektrische gitaar en belandde al snel in een bandje dat net zo snel weer uit elkaar viel. Na drie jaar besloot hij dat piano, orgel en synthesizer toch interessanter waren en ging zich daarnaast verdiepen in geluidstechniek.
Onder motto: "Er bestaat geen slechte muziek, hooguit muziek die ik niet mooi vind!" kwam hij in een scene terecht met experimenterende personen die vooral bezig waren met het creëren van sfeer. Zo heeft hij bijdragen geleverd aan "Solenoïd" en "De Fabriek" en heeft hij verschillende muzikale experimenten uitgevoerd onder de naam "iRonic Psychonaut". Daarnaast heeft hij een verleden bij "The Blue Valentines" en "Question Mark Blues". In 2017 ontmoette hij Michelle van de Kamp. Met haar deelde hij de liefde voor de blues. Het deed hen besluiten om samen een band op te richten en Han van der Wurff te vragen om mee te doen.